7. Op pad

Hallo daar, lekker koud???
Hier is het een graadje of 30 ;-p

"Even" m'n belevenissen opschrijven nu eindelijk, want het is nu alweer een hectisch weekje geweest.

Maandag ben ik met Arthur eerst naar de bank geweest om een bankrekening te openen, daarnaast moest ook het internetbankieren geregeld worden. Dat kostte ons dus gelijk ruim twee en een half uur....ja dit is Afrika... Maar de vriendelijk dame heeft ons wel erg goed geholpen en nu werkt alles naar behoren.
Daarna heeft Arthur me bij Isatou afgezet, zodat wij samen konden spreken over haar project. Het is een bijdehante dame die al aardig goed bezig is, maar nog een paar aanwijzingen kan gebruiken. In N'jau is in 1997 een skillcenter gebouwd met behulp van een dame van de peace corps. In dit centrum komen rond de 70 vrouwen bij elkaar, die verschillende activiteiten daar hebben. De recycle group; deze dames zoeken plastic tasjes, welke ze schoonmaken, in repen knippen en waarna ze er tasjes van haken. De soap and omo making group; zij maken van olie en soda zeepballen en poeder, dat in het dorp verkocht wordt. De beeding group; zij maken van kraaltjes voornamelijk sleutelhangers in de vorm van een krokodil. Dan is er nog de ty and dy group die verschillende ty en dy lappen maken. De weeving group, die nu even niet weven, want de weefgetouwen zijn stuk. En de seewing group, die kleding maakt, dat voornamelijk lokaal verkocht wordt.
Op dit moment zijn er twee dorpen uit de buurt die ook graag deze activiteiten willen gaan uitvoeren en begeleid zullen worden vanuit N'jau. Het was een heel interessant gesprek en ik denk zeker dat ik wat kan betekenen voor deze groep vrouwen, maar ik heb ook het idee dat dit niet al mijn tijd zal gaan vullen, dus ik ben nu met Arthur, Ellen en Beppie aan het brainstormen welk ander project ik nog meer kan gaan begeleiden.
Dinsdag ben ik eerst met Beppie langs een hele mooie tuin gewest, waarvanuit ze de Bussumgarden gaan begeleiden met het trainen in het tuinieren, daarna hebben we een kast voor m'n huisje gekocht en toen snel terug naar huis, want ik moest met Seedy naar de Bussumgarden in Kandonku, vlak bij Somita. In deze tuin is een put gemaakt, waar met solar water omhoog gepompt wordt naar vier verschillende bakken, waarvanuit de vrouwen met gieters de tuin kunnen bewateren. Deze pomp werkt zo goed dat de bakken overlopen en de randen moeten opgemetseld worden. Het is ongeveer twee uur rijden, onderweg cement gehaald, de metselaar opgepikt. Ik heb verschillende foto's gemaakt.
Woensdag met Arthur op pad naar N'jau; vijf uur op staan, Isatou oppikken, die zich verslapen had... en na een uur op weg naar de ferry in Banjul. Terwijl we op Isatou stonden te wachten kwam er een jongen naar ons toe die een lift wou naar Essau, net na de ferry. Hij vertelde dat hij politieagent was en ons kon helpen met oversteken, maar hij had geen uniform aan, dus we geloofden het niet helemaal...hierover later veel meer.....
Bij de ferry kregen we toch wel wat voorang, maar het duurde wel lang. Het bleek dat er nog een ferry was uitgevallen, dus ipv 3 voer er maar 1 pont.
Nadat we in Barra van de pont afkwamen ging de reis verder naar N'jau, ongeveer 150 km verder, waar we ongeveer 2 en half uur over hebben gedaan. De weg was erg teleurstellend, vreselijk strak en geen gat te bekennen..........
Ik ben nog steeds nogal verkouden en een rit met de ramen open is niet echt bevorderlijk, dus aangekomen in N'jau heb ik eerst even een tukje gedaan. Daarna zijn we naar het skillcenter gelopen, waar een grote groep vrouwen op ons zat te wachten. Vrouwen uit N'jau en een aantal vrouwen uit de twee omliggende dorpen. Ze waren allemaal wel met iets bezig en we zijn in een grote kring gaan zitten, waarna ik geïntroduceerd werd, ik heb een kort verhaal over mijzelf verteld en verschillende vrouwen vertelden ook wat zij deden. Isatou vertaald dan alles in het engels voor mij en in het Wolof voor de vrouwen. Daarna heb ik bij de verschillende groepen apart wat rond gekeken en gelijk wat advies gegeven. Ik vond het erg interessant om het allemaal te zien en te horen. Later zijn we naar het huis van de moeder van Isatou gegaan waar we mochten slapen. De broer van Isatou zou ons meenemen naar een dorp verder op waar we eten konden kopen en waar ook een kroegje zat, wat in een moslimland in het binnenland niet veel voor komt. Het was ook een vreselijk vage vreemde kroeg en we werden aan allerlei mensen voorgesteld, zoals een politie man en weet ik veel wat allemaal, want je kon ze niet echt zien omdat er alleen een kaars brandde in het hok. Verder rook het er ook naar wiet en ik denk ook dat de dames die daar rondliepen aan het werk waren, behoorlijk fout en getto dus, maar geen vervelende sfeer ofzo. Ik hou er wel van om in zulke vage tenten terecht te komen
;-p Terug in N'jau stond het eten voor ons klaar en daarna ben ik snel gaan slapen.
De volgende ochtend kregen we een ontbijt van de kip die we de vorige avond gekocht hadden, met gebakken aardappels en brood....;-~...ik heb niet heel veel gegeten, maar het smaakte wel lekker. Nog even langs bij het skillcenter om de administratie te bekijken en het spaarsysteem dat ze daar hebben; heel mooi, maar daar vertel ik later nog wel over.
Weer terug naar Barra voor de oversteek. De politieagent die wij een lift hadden gegeven had al gebeld, dus toen Arthur terug belde zat hij al op ons te wachten en we moesten bij zijn politiepost stoppen om hem op te pikken. Daar aangekomen reed hij met een auto vol met geüniformeerde collega's voor ons uit. Om de bocht , de weg naar de pont begon al een rij met auto's die stonden te wachten, dit was ongeveer 1,5 km lang... Wij reden er gewoon voorbij, bij de poort aangekomen was er even een heftige discussie met de politiemannen en de mannen van de ferry, maar uiteindelijk mochten wij er langs. Binnen de poort staat een rij met auto's die op de volgende ferry past en daar moesten we even achteraan sluiten, maar als de pont was aangekomen mochten wij daarlangs rijden achter een ander auto aan waarin mannetjes met geweren zaten, waarschijnlijk de bewaking van de een of andere regerings bobo. Toen we daar stonden te wacht hoorden we dat er mensen al vanaf de vorige dag stonden en het was toen een uur of twee, er waren mensen in de gevangenis gestopt omdat ze stampij hadden gemaakt dat het te lang duurde....wij hebben zooooooveeeeeel geluk gehad dat we net deze jongen een lift hadden gegeven, anders hadden we er tot de volgende dag gestaan!!!! En ze waren heel enthousiast, we werden nog voorgesteld aan hun officer in charge en nog een bobo van de ferry, wiens telefoon nummers we allemaal op hebben geschreven, altijd handig...;-p We hebben ook gelijk geregeld dat de volgende groep van de Amsterdam-Dakar Challenge begeleiding krijgt en ze hebben toegezegd dat ze onder politie escorte het land in worden gebracht, direct de pont op mogen en door de presidentiële poort mogen rijden, als dat allemaal lukt zou dat wel heel gaaf zijn. Ik ga sowieso met Arthur mee om deze groep (4 maart) bij de grens op te halen.
Zo zijn we gisteren erg gelukkig en behoorlijk vermoeid terug in Tujareng aangekomen. Ik ben gelijk m'n bed in gedoken, want ik ben niet echt lekker, dus ik ga het even heel rustig aan doen tot m'n verkoudheid over is.
Vannacht om twaalf uur heb ik wel nog m'n moedertje toegezongen met ballonnen in m'n haar, het was de eerste keer dat ik niet op haar verjaardag was, maar gelukkig is er skype! Ada nogmaals gefeliciteerd en dikke zoenen XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

Iedereen de groeten en respect als je tot hier bent gekomen met lezen...wat een lang verhaal!
Er horen ook nog heel veel foto's bij, maar die komen nog wel.