11. Onafrikaans druk...

Holy Moly!
Ik heb het zo druk gehad dat ik al 2 weken niets hier heb geschreven…eens kijken of ik dat een beetje kort op kan schrijven…
Na de trip ‘upcountry’ heb ik het een weekendje rustig aan kunnen doe; het was erg warm en we hebben het zwembad geïnstalleerd, waarin ik later elke middag bloedheet heb kunnen afkoelen.
Datzelfde weekend kreeg ik via Arthur een mail, waaruit blijkt dat in N’jau nog een andere organisatie actief is; waarvan niemand mij had verteld. Hierom hebben we besloten om een ‘eigen’ vrouwengroep te zoeken, waarmee we dan gaan samenwerken met N’jau en die andere organisatie (GWI; Gambian Womens Initiative) We hebben niet ver van hier in Yundum een vrouwengroep gevonden, die 3 jaar geleden zijn gestart. Ze doen aan tie and dye en soapmaking en ze hebben samen ook verschillende tuintjes waar ze voor zorgen. Het is een enthousiaste groep en zaterdag zijn Jainaba, Isatou en ik bij hen langs geweest om kennis te maken. We gaan binnenkort met een afvaardiging naar N’jau, zodat zij kunnen zien wat daar allemaal opgezet is en tegelijkertijd zal ik de vrouwen in N’jau wat ideeën geven om hun producten verder te ontwikkelen. Verder hebben we de groep in N’jau ingeschreven bij een organisatie(ASSET http://www.asset-gambia.org/ )die kan helpen met het op de markt brengen van hun producten.
Dit was eventjes een setback, maar nu gaan we er weer keihard tegenaan en het is eigenlijk beter om vanuit een eigen groep samen te gaan werken met verschillende groepen en organisaties.
4 maart kwam de Amsterdam Dakar Challenge aan in Gambia. Arthur en ik zijn toen naar de grens gegaan om ze op te wachten en om ze daarna snel door alle formaliteiten bij de grens en de ferry heen te loodsen. Er kwamen zo’n veertig auto’s aan en die hadden we rap langs de grens gebracht. Daarna kregen we ook voorrang bij de pont, maar niet alle veertig konden er op. Ik ben met de eerste groep meegegaan en we werden door een politiemotor opgewacht die ons door Banjul, onder de presidentiële poort begeleidde. Deze poort gaat alleen open voor bijzondere gelegenheden en toen ik over land in Gambia kwam was het te laat, dus nu ben ik eindelijk die poort door gereden! We hadden een buffet en eventueel wat slaapplaatsen geregeld en na wat uren wachten (er was weer eens een ferry uitgevallen) hadden we de hele groep op hun eindbestemming. Het was heel erg leuk om al die verhalen te horen en mee te beleven, maar ernst vermoeiend. De volgende dag was er een officiële receptie met oa de Nederlandse consul en een televisieploeg; ik ben op de Gambiaanse nationale tv geweest! ;-p ‘s Middags moesten alle auto’s ingeleverd worden en daar zijn we ook nog even druk mee geweest. Zondag was de veiling van de auto’s en de opbrengst gaat naar de verschillende goede doelen waarvoor de deelnemers hadden gereden. Twee auto’s hebben voor de SHHG gereden en ze hebben een aardig bedrag opgebracht (…één auto dan, de andere hing met spanbanden aan elkaar omdat hij gebroken was, maar toch verkocht!…)
De jongens die voor ons hadden gereden hebben we dinsdag en donderdag meegenomen om verschillende projecten te bezoeken. Ik geloof dat ze een aardig idee hebben gekregen van wat de stichting doet en ze waren erg enthousiast. Waarschijnlijk hebben we de krant gehaald met een ceremonie die voor hen opgezet was en waarbij we allemaal hebben moeten speechen, maar ik heb nog geen krant gezien. Ik wordt langzaamaan een bekendheid in Gambia ;-p
Woensdag zijn Arthur en Ellen na ruim vier maanden weer naar huis gegaan en ben ik verhuisd naar hun appartement. Ik heb me lekker gesetteld, maar vind het ook wel jammer dat ze weg zijn.
Bas heeft een ticket naar Gambia geboekt, al z’n inentingen gehaald en een nieuwe koffer gekocht; hij komt in april drie weken met me meekijken en daar heb ik veel zin in.
Dan laat ik het voor nu hierbij en ik zal proberen wat vaker te schrijven.
Groet, knuffels en kussen!!!!!!